van het noorden naar het zuiden van nieuw zeeland

Lieve familie, vrienden en nieuwschierigen!
Hier weer een update..

Dag 15 van Araroa naar Te Kaha. We zouden vandaag eigenlijk gaan surfen maar het weer was er niet na. Op de weg naar ons hostel kwamen we aan op een boerderij waar de noten macadamia groeien. Een flinke zak gevuld en gauw door. De accommodatie was prachtig. Lekker aan het water en een prachtig uitzicht. Tijd voor een wandeling langs het strand. Verder hebben we vandaag Lekker een rust dagje gehad filmpje, lekker eten en savond’s ezelen met flinke opdrachten! Aangezien we maar met zijn 6en waren, deden we al gauw dingen samen. Samen wandelen, samen koken eten en samen opzoek naar leuke activiteiten om de avond mee te vullen. Voor mijn lieve vrienden.. ik heb nog aardig wat leuke filmpjes die ik jullie kan laten zien wanneer ik terug ben!

Dag 16 van Te Kaha naar Rotorua, de stad waar het stinkt naar rotte eieren. 8u zijn we vertrokken en rond half 12 waren we terug. Soms vraag ik me af waarom ik nog maar 5 keer in mijn hele leven in Amsterdam ben geweest. Waarom ik de stad Groningen nog nooit heb gezocht, en waarom ik niet op een zondag de auto in stap om naar de andere kant van Nederland te rijden, aangezien daar ook veel moois te zien is. Om hier van de ene plaats naar de andere te rijden ben je gewoon of een halve dag, maar vaak een hele dag kwijt. En niet doordat je in een file komt te staan, nee omdat de afstanden hier gewoon te groot zijn. Ik hoop dat ik dit gevoel vast hou wanneer ik weer terug in Nederland ben, zodat ik ook veel meer van Nederland ga zien. Iets wat we vaak doen, en dus ook deze middag weer deden : Subway bezoeken. Een heerlijk broodje besteld en daar gingen we weer.
Een iets te vreemd verhaal, en ik ga dit dus ook niet hier plaatsen. Maar oh wat was ik blij dat ik weer een andere buschauffeur kreeg. Eindelijk verlost van Tim. Man man, wat een vent!
Goed, op naar ons volgende verblijf. Van Rotorua naar Lake Aniwhenua. Niet dat jullie dit iets zegt haha, maargoed voor diegene die echt precies willen weten waar ik nou precies ben geweest is het misschien wel leuk.
Deze dag was voor mij helaas minder bijzonder. Dit omdat ik al merkte dat mijn holtes flink dicht zaten. We kwamen aan bij een familie bedrijf, een jong stel met een dochtertje, die er 2 maanden geleden voor hebben gekozen om samen een hostel te beginnen. Niet vergelijkbaar met een hostel, maar eerder met centerparks. Alleen dan met de natuur van nieuw Zeeland. Op een heel speciale wijze hebben ze voor ons eten bereid in de grond. Dit door een groot gat te graven, stenen verwarmen met vuur, hier de bakken met eten op te leggen en dit te bedekken met natte doeken. Het zand er weer overheen gooien en 2,5u wachten.
Grote stukken lam, koe en kip. Aardappels zowel gewoon als zoet, pompoen en wortel, Eigen gemaakte salade, eigen gemaakte rijstsalade, een overheerlijk ook zelf gemaakt toetje met chocola hm.. dit was echt echt lekker!! Gauw hierna ben ik lekker gaan slapen, hopend dat ik me morgen een stuk beter zou voelen.

Helaas, beroerde dag 17 van Lake Aniwhenua ( Via Taupo ) naar Whakahoro. Deze dag was behoorlijk saai, en helaas door pech, heb ik wel mijn rust gehad. Nog geen half uur onderweg toen onze Stray bus ermee ophield. Motor was oververhit geraakt, en een verplichte stop in Taupo stond op ons te wachten. Eenmaal ingecheckt ben ik in bed gedoken en er ook niet meer uitgekomen.

Dag 18 van Taupo naar Whakahoro naar het National park. Een opluchting.. Dat slapen had me goed gedaan. Een flinke rit voor de boeg, en op naar ons volgende hostel in een National park. Eenmaal daar aangekomen besloten we een tocht te lopen naar de Tupapakarua waterfall. Achteraf gezien een tocht van 5u en 16 km in de benen. Wat een tocht. Paden van nog geen 20 cm breed, 80% styl naar beneden en naar boven, en dat in de regen. Er zouden er wat flink onderuit gaan vandaag, dat was zeker. En dat is me gelukt!. 4 keer flink onderuit gegaan en helaas was de waterval daar 1 van. Niet dat dit heel erg was, want iedereen kon er om lachen. Ook mezelf meegerekend. 2,5 u terug lopen met een nat onderlichaam is minder prettig trouwens. Een bijzondere maar slopende tocht. Wel ontzettend blij dat ik hem gedaan had!

19 op naar wellington. Lange dag in de bus, maar je ziet zoveel moois, en zie je even niks moois, tja dan heb je genoeg tijd om lekker te slapen. En aangezien ik overal en altijd kan slapen, is dat voor mij geen probleem. Uiteindelijk aangekomen op het hoogste puntje van Wellington. Een uitkijk punt over heel de stad. Foto’s komen vast wel een keer op fb. Ingecheckt in ons Hostel en lekker door de stad geslenterd. Ook eindelijk weer wifi. Dus gauw een kaart gekocht en fijn weer geskypt met mam pap en Thiago. Is er toch herkenning? Of zal Thiago iedereen kusjes geven via skype? Het maakt ook niet uit ik vond het bijzonder lief! Tante San en Roy even gesproken en natuurlijk herkenning gevonden in de dingen die ik nu zie en doe. Fijn om te weten dat wanneer ik terug ben, ik mijn verhalen kan delen met mensen die ook weten hoe het hier is.
Dag 20. 6u eruit zodat we niet te laat zouden zijn voor de ferry. Prima overnachting gehad in het hostel. De bar ernaast was nog beter, terwijl ik in bed lag leek het alsof ik in de bar zelf stond. Wat ik extra extra fijn vond was dat er nog een skyp moment was met Roy de familie Beijers en bomenzager! Wat vind ik deze momenten fijn, hoewel het even daarna ook lastig is omdat ik toch voor mezelf tot nu toe duidelijk heb dat thuis thuis is. Hoe mooi alles hier ook is, hoe fijn ik me soms ook hier voel, zijn er ook veel momenten dat ik me echt af vraag wat ik hier doe, wat ik in vredesnaam met die backpack doe, en ja Zus.. dat ik de volgende keer toch maar weer beter naar jou moet luisteren. Het is heus niet altijd fijn hoor, wanneer je grote zus gelijk heeft .

Maargoed, duidelijk is voor mij wel dat ik me thuis toch het fijnste voel. En thuis is niet perse thuis in de vondelstraat. Maar dat is ook thuis bij mijn vrienden en familie. Thuis overal waar ik met mijn lieve neefje kan zijn. Vreemd ook dat iemand zo hard groeit wanneer je weg bent ? Kleine man loopt al, weet al goed dingen heel duidelijk te maken, en geeft al kusjes aan zijn kleine zusje. Gewoon lekker lunchen bij de Revo of Frederik waar mijn lieve vriendin me dan wist vol te proppen met snoepjes en in de zomer ons wist te verkoelen met spray van liefmans, waar ik de laatste weken als vaste klant stond. Nou goed, zeker weet ik het natuurlijk nog steeds niet maar een jaar is toch wel heel erg lang hoor. Al heb ik wel zeker dat er 1 iemand is die ik laat weten dat ik thuis kom, zodat diegene me dan op kan halen en het me bijzonder lijkt dat die persoon me ophaalt! Dus wie weet…..

Verder bij dat waar deze waar ben jij voor bedoelt is. Op naar de ferry. 3.5u van Wellington naar Marahau ( Abel Tasman ) Wat een uitzichten wat een plaatjes. De foto's op mijn telefoon en camera vallen gewoon tegen en blijf ik het liefst denken aan wat ik daar zag.

Daar was ik dan. Het Noorden eiland was nu klaar, klaar voor het Zuider eiland. Eenmaal aangekomen kwam de buschauffeur erachter dat er make up in zijn tas zat. Zo snel kun je dus je tas hier kwijt raken. Gelukkig was dit probleem al gauw opgelost, en had Rob zijn eigen tas weer terug.

Eenmaal onderweg werd me al snel duidelijk dat het Zuider eiland meer moois te bieden heeft dan het noorden. Nog mooier? Ja! Duidelijk. Water helder blauw, nog blauwer dan de kleur blauw van een stift. Nog blauwer dan je nieuwste lichtblauwe shirt. En waarom is het water hier zo? Nou simpelweg omdat dat de kleur van het water is, en op veel plaatsen het water gewoon verpest word! Je kunt hier naar blijven kijken, en vooralsnog blijf ik erbij dat de foto’s op mijn camera nog niet half weergeven van wat ik hier zie.
Onze overnachtingsplek van de avond was dit keer weer overtroffen. Nieuwe bedden ( en dat is echt echt heel bijzonder ) en aan het strand. Prachtig!
De avond werd gevuld met mosselen, kampvuur en gezellige Nederlanders. Mijn Engels is goed hoor, maar oh wat is het fijn om soms gewoon even lekker Nederlands te kunnen praten. Om gewoon even over je eigen dorp/land te praten, en over echt typisch Nederlandse dingentjes. Stamppot en regelmaat.

Een rustdagje, dag 20. Eindelijk weer een dagje ergens blijven, zodat we in ieder geval weer een beetje konden uitslapen. Nou die droom werd gauw verpest, uitslapen wat helaas geen uitslapen werd. kut backpackers. En echt op dit soort momenten verlang je zo naar je eigen kamer, je eigen spullen, je eigen alles! Ik snap dat je smorgens tijd nodig hebt om je aan te kleden, je klaar te maken en alles wat daar bij hoort. Maar om nou serieus je hele backpack uit en in te pakken omdat je daar zin in hebt? Goed, we houden erover op.
Merel en ik hebben deze dag een tocht gelopen van 16 km. 5u onderweg geweest, en weer ontzettend mooie dingen gezien. Voor mij blijven de meeste uitzichten prachtig, en blijft het me verrassen hoe mooi nieuw zeeland is. Terug kijkend naar de foto’s lijken de meeste dingen wel erg op elkaar. Gek hoe bijzonder het op het ene moment voor me is, en hoe gewoon het via de camera weer lijkt. Terug in ons hostel was Michelle weer in ons midden! ( Michelle is een gezellige, lieve meid die de eerste week ook bij ons in Manly was.

Dag 21 Marahau naar Punakaiki. Maar voordat we gingen stond er nog iets bijzonders op mijn programma. Namelijk Skydive! 16,500 ft. ( ruim 5 km hoogte ) Pakkies aan en daar gingen we dan. Ik was als 2e aan de beurt, en hoe erg ik de toch wel leuke achter me gekoppelde vent smeekte om me weer mee naar beneden te nemen met het vliegtuig hing ik met 1 beweging al uit het vliegtuig. Wat ik precies deed op dat moment weet ik al niet meer. Ik hield de teugels zo stevig mogelijk als ik kon vast en ik hoorde een gil. En daar vloog ik al. Kijkend naar beneden, waarvan het niet eens eng is, maar dit blijkt te komen doordat je te hoog zit, hopend op een open klappend parachute, en een vent die je na 10 seconde aantikt dat je je teugels weg los mag laten? Hallo, wat denk je zelf. Oke, door zijn handen vast te pakken lukte het uiteindelijk. Een vrije val van 75 seconde en een gevoel dat serieus niet te beschrijven is. Voor diegene die dit al eens hebben gedaan, weten precies wat ik bedoel Voor diegene die dit nog nooit hebben gedaan zit er maar 1 ding op. Doen!

nog 7 min.. en ik wil er zeker van zijn dat mijn verslag opgeslagen word.
Ik zit trouwens lekker warm binnen, omdat ik te lui was om een tocht van 3u te lopen. Happy me, want het regent momenteel. En niet zo zuinig. Ik trek mijn bikini aan en ga richting de hot pool!
Hoie
Liefs, van mij!

Oh, de plannen zijn een beetje gewijzigd. Kerst en oud en nieuw vier ik trouwens warm en gezellig in Sydney met leuke mensen op het strand in mijn bikini met een koud biertje!

X