Cambodja

Cambodja,

Het land Cambodja zelf heeft een hele geschiedenis achter zich liggen. Cambodja was eerst een goed ontwikkeld land, totdat een zekere persoon in 1975 het land overnam. deze persoon wilde terug naar een argrarische samenleving, wat inhoudt dat alles wat te maken heeft met geld, economie, religie, kunst, cultuur en emoties wordt afgeschaft en verboden. Iedereen die geleerd had, veel geld had etc. werd vermoord. Je hoefte alleen al een bril te dragen of er 'anders' uit te zien en je werd al vermoord. Nougoed, had ik hier als brillekiekertje zoveel jaar geleden niet hoeven komen.
Hierdoor is Cambodja hard achteruit gegaan en er zijn heel veel doden gevallen. In totaal zouden onder het bewind van deze vreselijke man anderhalf tot twee miljoen Cambodjanen zijn omgebracht. Dat was toen een vijfde van de Cambodjaanse bevolking. Mensen vertellen dat er in Cambodja tot de dag van vandaag nog zichtbaar is wat toen is gebeurd. Cambodja dat eerst een goed ontwikkeld land was, is nu nog steeds een armoedig land. En dat heb ik helaas te goed gezien tijdens mijn reis in Cambodja.

Laos - Cambodja

26 dagen Laos. Van het midden noorden naar het uiterste zuiden. Van koude nachten naar geen verschil in temperatuur overdag en in de nacht. Naar goedkoper en meer, naar betere ontwikkelde mensen maar ook extreme armoede. Van duizende, nee miljoenen muggen. En dat terwijl ik geen malarone slik. Bang word je er van! Vooral het badderen met een olifant, de gezellige avonden met backpackers en het rijden van "the loop" maakte Laos extra bijzonder.

10 februari. Vandaag begin ik weer met een nieuw reisverslag. Precies 5 maanden geleden nam ik tijdelijk afscheid van mijn familie en al mijn lieve vrienden. Om het grote avontuur aan te gaan.

Om 8u met de boot van de 4000 eilanden naar het vaste land. Vanuit daar zou de bus ons maar de border van Cambodja brengen. Onze tas was al ingeladen en toen pas kwamen we achter dat er geen plek meer was in de bus. Er werd ons een minibus beloofd dus vooralsnog waren er geen problemen. Deze minibus vertrok echter pas na 40 min. Onze paspoort was zoals dat hier moet al afgegeven en onze tassen waren dus al ver van ons vandaan. Dat geeft geen fijn gevoel met zich mee.

Mijn laatste 8000 kip verdeel ik onder 5 kindjes. 8000 kip is voor ons 80 cent waarbij sommigen van ons het nog niet eens willen geven aan diegene die wel iedere ochtend netjes de krant in onze brievenbus stopt. Niks geeft mij op zon moment een goed gevoel dan hun vrolijke koppies. Maar dat word flink verstoord door een mevrouw die direct het geld afpakt. Heb er geen woorden voor.

Het is bijzonder. Al enige tijd reis ik alleen of samen. Zoek ik constant het onbekende op. Ga ik van land naar land, van stad naar stad of van eiland naar een volgend eiland. Per vliegtuig, boot, bus, auto, scooter, tuktuk of de benenwagen. Zie veel nieuwe dingen, dingen waarvan ik wist dat ez er waren, maar nu ik zie met mijn eigen ogen zie ze mijn mond echt open doen staan van verbazing.
Slaap in 5 maand al in meer dan 100 verschillende bedden en trek soms 3 dagen dezelfde kleren aan.
Eet rijst en noodles iedere dag en verlang gek genoeg naar gekookte aardappels van mam.
Deel mijn verhaal met mensen waarvan ik ze niet eens echt ken en krijg antwoorden en adviezen waar ik vervolgens echt wat mee kan.
Ontmoet nieuwe mensen iedere dag en probeer altijd even vriendelijk en behulpzaam te zijn.
Krijg een warm en geliefd gevoel van kindjes die ik soms maar 5 seconden zie, en denk daarbij aan mijn liefste neefje en aan zijn zusje die midden april komt en groot worden gebracht met alle liefde van de hele wereld.
Klaag ik thuis over een shirtje dat ik net juist die dag aan wil en nog in de was ligt terwijl mijn klerenkast vol ligt met leuke nieuwe shirts. (Waar vaak de prijskaartjes nog aanhangen ) en de mensen hier in hun handen mogen klappen als ze een "6e hands'' shirtje vinden op een vuilnisbelt dat grenst aan hun erf. Ja moeders, het besef is er heus wel.

Alles wat ik zie, voel en ervaar tijdens mijn reis is zoveel belangrijker dan de plek waar het me brengt. De uiteindelijke bestemming is maar een plek waar ik eet douche of slaap alles daartussen raakt mijn gevoel en maken de mooiste herinneringen.

Klokslag 1 uur krijgen we ons paspoort met daarin een prachtig stempel van Cambodja terug. Na een kleine gezondheids check (alsof je een chip in je lichaam hebt word je even gescand) mogen ook wij net als 80 anderen tot 10 maart in Cambodja verblijven. Ook nu pas begon onze busreis naar Kratie. Bij grote uitzondering ging onze busreis niet helemaal volgens plan. We werden met zijn zeventienen in een busje gepropt dat eigenlijk bedoeld is voor 14 personen. Ook werd de bus aangevuld met 16 backpacks 17 dag rugzakken, een jerrycan met benzine en mijn te grote koffer. Al binnen een half uur hadden we onze eerste 10 km erop zitten en was het tijd voor een stop. Niet zomaar een stop. 1 : Er stonden namelijk 10 reizigers aan de kant van de weg. Hun was vertelt dat ze met al hun spul uit moesten stappen en er met een half uur een nieuwe bus zou komen om hun weer op te pikken. Veel meer vragen kun je op zo'n moment ook niet stellen aangezien ze oppeens geen woord Engels meer spreken. Je kunt het al raden, er kwam geen andere bus. Ons busje schoot te hulp en gelukkig konden deze mensen allemaal bij een andere bus instappen. En 2 : oppeens bleek de reserve band van onze bus lek te zijn.
Ook ons werd gevraagd uit te stappen en ze zouden met een half uur terug zijn. Dit werd uiteindelijk anderhalf uur. Maargoed ze kwamen terug. Nu vragen jullie je natuurlijk af waarom we überhaupt uitgestapt zijn en zeker na het horen van het eerdere verhaal. 2 Maar langer opgepropt in een bus van 45 graden zitten dan nodig? Nee bedankt.
Onze reis werd uiteindelijk vervolgd en 19.00u kwamen we gelukkig goed aan in Kratie. Ons hotel was al geboekt en we hebben de meest warme welkom ooit gehad in heel Azië. Welkom in Cambodja, het begin was dan wat langdurig maar dit maakte veel goed.
De 2 dagen in kratie werden gevuld met veel gezelligheid van andere backpackers, een poging tot het spotten van platte neus dolfijnen en vooral lekker bijkomen. Bijkomen? Ja! Krijg nu pas door dat reizen ook best vermoeiend kan zijn soms.

Met de bus van kratie naar Seam reap. Een busreis van 7 uur en een wachttijd van een uur. Het was een hele klus om alle koffers, kip in zakken en overige spullen achterop de bus te binden.Seam Reap.
Een prima hotel en een douche met warm water! Te gek. Was alweer bijna vergeten hoe lekker dat het is.
Valentijnsdag hebben we zeer speciaal gemaakt.
Een : Valentijn - tempel - dag. Zo hebben we 7 tempels bezocht in 4,5 uur waar een gemiddelde reiziger 3 dagen over kan doen.

Angkor wat tempel is zoveel meer dan "Angkor Wat" alleen. Angkor, dat is maar liefst 400 km² bezaaid met tempels. Je kunt hier dagen, zoniet weken, tempels bekijken. Maar omdat we beide niet zoveel tijd en energie hierin wilden steken hebben wij het beperkt tot 1 dag en moesten we het beperken tot slechts enkele exemplaren.

"Ta Keo"
Wat deze tempel bijzonder maakt, is dat het gemaakt is uit groene zandsteen wat het een iets ander kleur geeft dan de andere tempels van Angkor. Dat en de steile klim naar de top van de tempel, waar je weliswaar buiten adem een schitterend uitzicht hebt.

"Preah Khan"
Preah Khan is zo’n tempel die je niet mag missen. Het is één van de grootste tempels van Angkor. Maar het is ook een tempel waar je schitterende plaatjes kunt maken van bomen die vergroeid zijn met de ruïnes.

"Angkor Thom"
Angkor Thom is niet echt een tempel, maar een oude ommuurde stad. De muren zijn meer dan 12 km lang en zijn overal 6 meter hoog en 8 meter dik. de mooiste muur die ik ooit heb gezien.Seam reap 2

"Ta Prohm"
Ta Prohm is één van de drukst bezochte tempels van Angkor. En terecht. Want het is één van de grootste van Angkor. Maar wat vooral bijzonder is, is dat de jungle hier nog gewoon door de tempel groeit. Daar waar de andere tempels zoveel mogelijk ‘junglevrij’ werden gemaakt, zijn de bomen hier gewoon nog vergroeid met de tempel. foto's op mijn facebook geven een goed voorbeeld.

"Bayon"
Bayon is een verbluffende tempel. Bayon is vooral bekend omwille van de meer dan 200 gigantische gebeeldhouwde gezichten. Prachtig om te zien, en dit was weer eens wat anders dan alleen naar steen.

"Angkor Wat"
Het grootste religieuze gebouw ter wereld. Indrukwekkend op alle mogelijke manieren. En super leuk, wilde apen die er perfect voor gingen zitten om gefotografeerd te worden.
Trek gerust enkele uren uit om rond te wandelen, en zeker wanneer je beide net een andere ingang neemt haha. Besef wel één ding: een bezoek aan Angkor Wat zal al je latere bezoeken aan tempels, moskeeën of kathedralen verpesten. Want die zullen altijd in het niets verdwijnen in vergelijking met Angkor Wat. Dus mocht iemand dit willen bezoeken, doe deze dan maar als laatste.

Van Siem Reap naar Don Det. Deze busreis was behoorlijk lang, maargoed dit zijn we eigenlijk al een beetje gewend. Eenmaal goed aangekomen zagen we al rennend allemaal taxi chauffeurs langs onze bus. Uitstappen ging moeizaam, en het enigste wat wij hoorden was : tuktuktuktuk for you my friend, tuktuk over here, tuktuk i bring you to good hotel my friend. Met een duidelijke no, sorry we don't need a tuktuk, namen ze geen genoegen, en zijn we serieus nog een kwartier achter na gezeten door 3 tuktuk's. Overal waar we stopten, stopten hun en zeiden ze weer het zelfde zinnetje op. Nou dit was echt een lachtertje.

Don Det, een prima stad, met ons favoriete restaurant waar je de lekkerste kip wraps kunt halen, met prima engels sprekende baas, een winkelcentrum zo groot heb ik ze nog nooit gezien, helaas wel met prijzen vergelijkbaar met Nederland. En met zoals de dat hier erg fout noemen ' killingfields activiteit'

Een tragische gebeurtenis, waar de meeste mensen nu nog last van hebben. En dat merk je. Daar later meer over, maar eerst mijn indruk van de killingfields.

Voorafgaande de killingfielfs, bezoek je het museum dat is gevestigd in de voormalige middelbare school "Chao Ponhea Yat" en heet eigenlijk het "Tuol Sleng Museum".In 1975 maakte de Rode Khmer van deze school een gevangenis, die zeer berucht is. Het is de beruchte S 21 gevangenis (security prison 21). De gevangenis was tot 1979 in gebruik. Tijdens het bewind van de Rode Khmer werd dit schoolgebouw gebruikt als martel en ondervragingskamp. In deze periode zijn 20.000 mannen, vrouwen en kinderen in het gebouw gevangen gehouden en gemarteld. en van die 20.000 hebben het er slechts zeven mensen het overleefd. Deze mensen waren op persoonlijk bevel van Pol Pot gespaard gebleven omdat het beeldhouwers en schilders waren, die belast waren met het maken van beelden en portretten van de grote leider. De meeste gevangenen zijn in Choeung Ek geëxecuteerd.
Als je de schoolplein oploopt, zie je direct de galg in de hoek. Naast de galg staan een paar grote kruiken waarin gevangenen werden gedood door ze te verdrinken. Op het schoolplein staan 14 stenen doodskisten. Deze waren voor de laatste 14 slachtoffers, die de Vietnamezen in de ondervragingskamers hebben gevonden, toen zij de stad veroverden in 1979. Helaas hebben alleen deze 14 mensen een waardige plek mogen krijgen, en is het voor de rest van de overledenen maar gissen waar er delen van hun lichaam verspreid liggen/lagen.

In het eerste en tweede gebouw zie je kamers met simpelweg alleen een bed, handboeien, een bakje voor eten en een bakje voor alle uitwerpselen. Op de muur vind je in elke kamer een foto van het slachtoffer, dat daar gevonden is.
Artsen, leraren en advocaten, mensen die iets goeds konden doen voor een ieder, of wanneer je geld had, of een speciale vaardigheid, dan was je zo goed als dood. Als je een vreemde taal sprak of een bril droeg, dan was het in jouw belang om dat geheim te houden. kwamen ze erachter, dan wist je al wat er met je zou gebeuren.

Gebouw 2 is ook triest. Daar zijn cellen te zien waar men in zit, voordat je verhoord kon worden. Cellen waar je je kont nog niet kunt keren. Het moest muisstil zijn, zodat de gevangenen niet met elkaar konden praten. De cellen zijn gemaakt in voormalige klaslokalen.De cellen zijn naderhand verstevigd met ijzer, anders zouden de muurtjes omvallen. Ook hangen er foto's, die werden genomen, toen de gevangen binnengebracht werden.

In gebouw 3 zijn meer cellen, die gemaakt zijn in de klaslokalen. Ze zijn allemaal van stenen en hout; niet groter dan 1 meter breed en 3 meter lengte. Hier hangen ook foto's. In gebouw vier zijn meer foto's en teksten over de achtergrond van de revolutie. Er zijn ook foto's van mannen, die zich aansloten bij de Rode Khmer. Niet dat je daar nu nog iets aan kunt doen, maar het is een triest idee, dat ze met een duidelijke foto neer gezet worden en je eigenlijk weet dat ze destijds geen keuze hadden.
Ook veel foto's van meisjes, niet ouder geschat dat 20. Op deze foto's word duidelijk aangegeven dat de meisjes zelf kozen voor hun dood.

Onze weg werd vervolgd naar de killingfields. Bewind van de Rode Khmer - 1 700 000 doden (1975 - 1979) Tijdens het bewind van deze dictator Pol Pot werden meer dan een miljoen mensen vermoord. In Cambodja werden zo'n 400 velden gevonden, waar meerdere massagraven zijn. Ze liggen verspreid door het land. Deze moordvelden noemen ze de "Killing Fields".
Eén van die velden is wereldberoemd, omdat deze vlak bij Phnom Penh ligt. Hier hebben wij een redelijk beeld gekregen ( voor zover mogelijk ) van wat er destijds allemaal afspeelde in Cambodja.

Gevangenen van Tuol Sleng Gevangenis (S 21) werden per truck hier naar toe gebracht en vermoord. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Nee ik snap dat dit zeker niet leuk lezen is. Ik kan je vertellen dat het zien van de boom je kippenvel geeft van top tot teen, en dat met een gemiddelde temp. van 35 graden.
In totaal zijn in Choeung Ek 8985 lijken opgegraven. De meeste schedels bevinden zich nog hier. Als je aankomt bij de massagraven moet je entree betalen. Vervolgens loop je door en krijg je na het doorgeven van je nationaliteit een koptelefoon. Misschien juist wel doordat het in het nederlands werd verteld, en ik echt ieder woord verstond, maakte alles nog duidelijker. En raakte het me nog meer.
De route word aangegeven met bordjes, met op een ieder een nummer vermeld. Bij iedere stop is er dus een fragment te beluisteren met je eigen koptelefoon.
we zien grote grasvelden met bomen erin, in deze grasvelden zitten vele kuilen, dit zijn de massagraven. We zien bordjes bij de graven: 389 of 427. Dit zijn het aantal slachtoffers, die in deze kuil gevonden zijn.
We zien een overdekt massagraf met ernaast een boom: "killing tree against which executioners beat children". Tegen deze boom werden de kleine kinderen met hun hoofdjes doodgeslagen.

Toen de botten, schedels uit de massagraven werden opgegraven en weggebracht, vielen de kleine botjes van handen en voeten op de grond. Het kostte teveel tijd om deze op te rapen. Men koos er voor, om over de paden grond te gooien om zodoende de botjes te bedekken. Maar.... in de regentijd kan het behoorlijk regenen spoelt er behoorlijk wat grond weg, je kunt wel raden wat er af en toe dan uit de grond steekt.
Ik realiseerde me na het bezoek aan het Tuol Sleng Museum en de Killing Fields van Choeung Ek, wat er zich moet hebben afgespeeld ten tijde van Pol Pot. Mensen wisten niet eens, waarom ze gevangen werden genomen. Ze werden gemarteld en geslagen. Vervolgens werden ze met truckafgevoerd en vermoord. In deze periode (1975-1979) werden er door de Rode Khmer 1.700.000 mensen vermoord van de eigen bevolking. Daarna heeft de Rode Khmer zich nog 20 jaar staande kunnen houden in de jungle bij de grens met Thailand. In april 1998 dus nog niet eens zo heel lang geleden, stierf Pol Pot onder verdachte omstandigheden (zelfmoord?).Helaas kon hij niet berecht worden.

Cambodja in vergelijking met Laos.
Vooral tijdens ' de loop ' zag ik veel armoede. Maar dit was alleen te zien aan de woon omstandigheden, en aan de dikke buikjes van baby's en kinderen. Aan hoe de volwassen mensen erbij liepen en aan het vee wat te mager was. Niet door de mensen zelf.
In Cambodja ervaar ik het anders.
Kippenvel, buikpijn, telkens weer. Schuldgevoelens en oh zo blij dat er manieren zijn waarbij je kunt helpen. Maar doe je er eigenlijk wel goed aan? Wat gebeurt er vervolgens met het geld/eten/drinken?

Bedelende kindjes, moeders en tieners met baby's.
Voor, naast, achter en voor je.
Leeftijd variërende van 3 tot ...

Bedelen om een stukje pizza die je expres hebt laten liggen voor het laatst. En vervolgens staan er nog 4 kindjes aan je tafel die ook met hun hongerige oogjes kijken naar een leeg bord. Het kindje dat wel geluk had heeft hem op dat moment natuurlijk al op.
Bedelen om blikjes en flesjes, maar aangezien je net je drinken hebt besteld kun je hun dat blikje nog niet geven. En ook op de afreken momemten staan ze inneens allemaal aan je tafel en zie je gemiddeld 4 kleine zielige koppies en 8 kleine handjes vragend om je wisselgeld.

Maar ook midden in de nacht misschien wel dezelfde kindjes, tientallen misschien wel meer. Gemiddelde leeftijd is ook hier weer 5/6 jaar. Zittend op de grond met een grote vuilniszak voor zich zoekende naar ? Ja naar wat eigenlijk? Naar het stukje brood wat ik niet op at omdat mijn ogen groter waren dan mijn mond en ik natuurlijk alweer te snel vol zat.

Het geen wat me eigenlijk nog wel het meeste verdriet gaf was de avonden dat we samen met een goed gevulde buik naar huis liepen en we onderweg naakte baby's en peutertjes op een kleedje van 1 bij 1 op de grond zagen liggen. En er vervolgens ook nog achter komen dat er niemand in de buurt is die voor hun zorgt. Je kunt wel raden dat mijn tranen al snel kwamen. Zonder dat je in deze situatie ook maar iets kunt doen moet je weg lopen en maar hopen dat de vader of moeder zich toch achter een boom heeft verstopt.. mijn verdere route brengt me naar een luxe hotel. Een plek waar ik me veilig maar tegelijkertijd ook heel schuldig voel. )

Van Don Det naar Sihounakville. Deze busreis kwam als geroepen! Een reis van 6,5 uur in een prima bus met WIFI, airco en een normale zitvlak. 3 ontzettend warme dagen werden gevuld met zon, zee strand, een boot trip naar 3 verschillende omliggende eilanden waar we konden snorkelen en het casino! Zo hadden we tijd voor relaxen, en ondertussen het uit stippelen van onze verdere reis samen.

24 maart hadden we een trip naar Koh Rong Saloem. Zelf had ik weinig verwachtingen, en moet zeggen dat ik hoe verder we op zee kwamen, hoe meer ik eigenlijk terug wou. Alles op de boot schoof heen en weer, en ik werd zieker en zieker. Gelukkig was dit direct weg toen ik 1 stap op land zette, en oh.. Koh Rong Samloem Eiland is een parel, omgeven met turquase blauw water, zo blauw had ik echt nog nooit gezien, en het zand is zo wit en voelt als meel, waar je normaal cake mee bakt. Met mijn gewonnen geld van het casino heb ik een boomhut geboekt. Met wc en douche in de boom. Als ik terug denk aan onze reis door Cambodja denk ik zeker terug aan deze fantastisch ervaring.http://treehouse-bungalows.com/ 45 dollar per nacht. En extra bijzonder, de zonsopkomst of opgang kan je door de luiken vanuit je bed bekijken!!

Op dit eiland hebben we 4 fantastische engelsen ontmoet. De klik was er zo, dat we na 5 dagen samen zijn afscheid MOESTEN nemen, omdat een ieder een eigen weg in ging.

Na 1 nacht op dit eiland werden we naar het volgende eiland gebracht. Ko Rong eiland.
Dit eiland was net zo mooi, alleen met nog meer leuke mensen. Dit keer waren er tal van barren, en overal backpackers. Foto's op mijn facebook vertellen meer dan ik nu, laat dat duidelijk zijn. haha.

2 keer per dag gaat er een boot terug naar het vaste land, dit hoef je niet van te voren te aan te geven, je kan gewoon met de boot mee als je wilt. Helaas was het na 4 fantastische dagen tijd om dit eiland te verlaten, en gingen we weer terug naar sihounakville.


Sihounakville, onze laatste bestemming voor Vietnam, een nieuw land, nieuwe mensen en nieuwe uitdagingen! Onze reis samen gaat gelukkig goed, dus ook Vietnam gaan we samen tegemoed.

Liefs van mij!

Oh..en mijn ticket naar Bali is trouwens ook al geboekt!!!
Ik kom nog niet thuuuus!!