Vietnam

En daar was Vietnam alweer. De tijd vliegt! Vietnam is een van de mooiste landen van Azie ''zeggen ze''. Met een grote verscheidenheid aan cultuur, natuur en temperatuur.

2 maart 2014.
Na Thailand, Laos en Cambodja is het tijd voor Vietnam. Vanuit Sihanoukville vertrok onze slaap bus richting Ho Chi Minh City.
Een busreis van minimaal 12 uur stond ons te wachten.

Goodmorning Vietnam! Na een overstap van een hotel bus naar een slaapbus ( hotelbus is een bus met complete bedden erin, slaapbus heeft zowel onder als boven stoelen die tot slaapstand gebracht kunnen worden. Een hele verbetering voor reizen die gemiddeld 10u duren) waren we 16u later eindelijk aangekomen in de grootste stad van Vietnam, Ho Chi Minh city. De officiële naam is Ho Chi Minh stad maar vaak wordt de stad nog steeds Saigon genoemd. We worden in het centrum afgezet en het blijkt maar twee minuten lopen naar ons hotel.

Tsja, wat zullen we eens over Ho Chi Minh zeggen. Het is er enorm druk, er is veel lawaai, en er zijn jonge meiden te zien met oude mannetjes. Tel daarbij een miljoen scooters 10.000 straatverkopers en bedelaars en je hebt een redelijk beeld. Je kunt hier de gehele dag eten, drinken en winkelen. We zitten in het backpackersdistrict, waar er weer geweldig eten te verkrijgen is, waar je kunt wandelen en waar je heerlijk op terras kunt zitten en mensen kijken en savonds het nachtleven op kunt zoeken.

Voor dag twee stonden de Cao Dai tempel en Cu Chi tunnels op het programma.
We worden om 8 uur opgepikt en gaan op weg . Het is zo'n 4 uur rijden naar de tempel. Eerst gaan we naar een werkplaats voor handarbeid. Het is een soort sociale werkplaats waar voornamelijk gehandicapten werken, vaak de kinderen van de vietnam oorlog strijders, die door de Agent Orange besmet zijn geraakt. "Agent Orange" was een verdelgingsmiddel dat in de oorlog over de velden werd uitgestrooid en zo ook in het drinkwater ect terecht kwam. Nu zie je nog steeds de gevolgen van die aktie. Ik ben ooit tijdens mijn opleiding naar het anatomisch patalogisch musea geweest. Vreemd, heel vreemd om nu misvormingen aan mensen met mijn eigen ogen te zien. Ik kan het dan ook moeilijk geloven wanneer mensen meer onder de tafels kijken dan na het goeie werk wat ze verrichten. Zo vreemd soms, dat ik mezelf 3 dagen later nog afvraag hoe zoiets mogelijk is. En ik ben best wat gewend.
In de werkplaats werden echter prachtige dingen gemaakt. schalen en schilderijen van eierenschillen , ingelegd in kleine stukjes en dan gaat er een soort lak overheen. Het resultaat is prachtig. Vazen, wandpanelen, kopjes, alles hebben ze er van. De prijzen zijn wel heel erg hoog, een schaaltje kost gewoon 15 euro, maar er zit misschien wel 3 dagen werk in. We reden door. Aangekomen bij de Cao Dai tempel zien we een prachtig groot gebouw met heel veel kleuren en figuren. We wonen de dienst van 12 uur bij. We kunnen dat bekijken vanaf de gallerij boven, waar je zo op de mensen kunt kijken. De Cao Dai religie is een mix van vele stromingen. Ze zijn gekleed in witte, rode, gele, en blauwe gewaden. Het rood staat voor Katholisime, het blauw voor Taoisme, het geel voor Boedisme. Ze bidden 4 x per dag. Het is prachtig om te zien.
( voor 10 minuten) we reden verder voor een lunch, in een lokaal eet tentje. Prima eten, snelle service en gastvrij.

De Cu Chi Tunnels bevinden zich in de buurt van Saigon en zijn ruim 250 kilometer lang. Ze werden in de oorlog met Amerika en Frankrijk o.a gebruikt als schuilplaats.

Voor meer informatie : http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/oorlog/24252-de-vietnamoorlog-van-aanleiding-tot-gevolg.html

'' De oorlog in Vietnam of Tweede Indochinese Oorlog, in het Westen meestal aangeduid als Vietnamoorlog en binnen Vietnam Amerikaanse Oorlog genoemd, was een oorlog tussen het op de Verenigde Staten georiënteerde Zuid-Vietnam en het op de Sovjet-Unie en China georiënteerde Noord-Vietnam. De oorlog volgde op de Eerste Indochinese Oorlog (in Vietnam 'Franse Oorlog' genoemd) en duurde van 1 november 1955 tot 30 april 1975. De strijd speelde zich voornamelijk af in Vietnam, hoewel er ook gevochten werd in de grensgebieden van Laos (Laotiaanse Burgeroorlog) en Cambodja (Cambodjaanse Burgeroorlog).''

Met behulp van bijlen hebben de strijders de tunnels in totaal 20 jaren uitgehakt. De schuilplaatsen werden ook gebruikt als aanvalsplek, leslokalen, hospitalen en om te wonen. De tunnels bestaan uit 3 verdiepingen, totaal 10 meter in grond. Er zijn ook veel nepingangen en valkuilen (speren van bamboo in diverse soorten, zie foto's Facebook) De ene boobytrap doodde je direct, de andere booby-trap gaf je ongeveer 4 uur om dood te bloeden, weer een andere booby-trap zorgde ervoor dat je eigenlijk je eigen voet moest afzagen wilde je eruit komen. We hadden deze dag een prima sprekende tour guide bij ons die veel verhalen en achtergrondinformatie vertelde waardoor we nu een goed beeld hebben hoe het toen gegaan is. Bizar ook om te beseffen dat sommige mensen weken, maanden of zelfs jaren in die tunnels hebben geleefd (overleefd)
De Cu Chi complex is overigens wel behoorlijk toeristisch. Met busjes wordt er aan- en afgereden en je ziet continu groepen mensen met een tourguide dezelfde route wandelen die je zelf zojuist gewandeld heb. Op zich is dat wel jammer, maar het hoort er een beetje bij vrees ik.
Wat wel tof is, is dat je na de 'tour' de mogelijkheid hebt om (tegen betaling uiteraard) met een wapen (AK47) te schieten. Voor 15 euro mochten we 10 kogels uit een AK47 schieten, wat toch wel weer een toffe ervaring was.

‘’Pap, in
juni ben je jarig en dan gaan we voor jou verjaardag samen ergens schieten! Eindelijk eens een ander verjaardags cadeau dan nieuwe sokken onderbroeken of een scheerapparaat! ‘’

Na een geweldige dag in onder andere het waterpark met 2 backpackers die we steeds weer tegen komen hadden we voor het eerst savond’s gezelschap van locals. Eigenlijk waren het ‘kinderen van rijkere Vietnamese mensen’ die in de stad konden studeren. Hun doel was om zo snel mogelijk en zo goed mogelijk de engelse taal te beheersen, en dit deden ze doormiddel van mensen ( reizigers ) in de stad aan te spreken. Na samen wat engelse liedjes gezongen te hebben zijn we richting een bar gegaan.

De volgende dag hebben we eerst "voor nog geen 30 cent" een dierentuin bezocht. Hier waren onder andere de grootste slangen, beren, nijlpaarden en leeuwen te bewonderen. Daarna gingen we door naar het War Remnants museum.
Dit museum is opgedragen aan de (Amerikaanse) Vietnam Oorlog. Het heeft een grote collectie aan oud militair materieel tentoongesteld in de tuin. Binnen vind je exposities van de vele verschillende facetten die de oorlog had: de wereldwijde protesten, de onophoudelijke bombardementen, het gebruik van Agent Orange (en de verschrikkelijk verminkingen tot gevolg)
foto’s van de gevolgen van het chemische ontbladermiddel waarvan Amerika miljoenen liters over Vietnam gespoten heeft. Dit chemische middel veroorzaakt allerlei verschillende ziektes en veranderd de DNA structuur waardoor er nog steeds zwaar misvormde kinderen geboren worden. Ook de andere foto’s waren indrukwekkend. In eerste instantie wilde ik geen foto’s maken maar om mijn verhaal te ondersteunen heb ik toch foto’s gemaakt. De foto’s zijn heftig! Dit museum is indrukwekkend en opnieuw brengen de gruwelijke beelden een schok te weeg.

Ho Chi Minh lieten we na 5 dagen achter ons. Het is echt een mooie maar bizarre stad qua verkeer. Overal rijden scooters en brommertjes, er gelden niet echt verkeersregels, en iedereen toetert de hele dag door. Oversteken is een regelrechte ramp. Het leven is hier vrij goedkoop. Een slaapplek voor de nacht is ongeveer 10 us dollar (alles rekenen ze hier in us dollar, vrij apart) want je betaald met dong. De kamers zijn groot en met een beetje geluk zit je ontbijt erbij in. 1 euro is ongeveer 20.000 dong. Ik denk dat er geen munt ter wereld is die ZO weinig waard is. Als je pint, trek je dus makkelijk 2, 5 miljoen uit de muur. Biertjes (0,5liter) en frisdrank kosten ongeveer 10.000 dong, dus 0,35 cent.
Restaurants zijn er weer in overvloed en dit keer is het zelfs moeilijk kiezen aangezien ze er bijna allemaal goed, netjes en uitnodigend uitzien.

Vrijdag 7 maart was het tijd voor onze volgende bestemming, Mui Ne. 5 uur luxe liggen in een slaapbus? Mij hoor je niet klagen. Mui Ne

Mui Ne is een langgerekte badplaats zonder echt centrum. Wel gelegen tussen " ja jullie lezen het goed " zee en woestijn. Mui Ne is te vergelijken met een straat van 10 km waar luxe backpackers verblijven en vakantieparken staan, waar om de 20 meter een restaurant te vinden is en waar helaas niet heel veel te beleven valt.

Dag 2 hebben we een tour gedaan. . Om 14.00 uur worden we opgepikt voor onze trip naar de zandduinen die een stukje buiten Mui Né liggen. We worden prettig verrast door het vervoersmiddel. Er staan namelijk een mooie groene legerachtige jeep voor de deur We stopten allereerst bij een vissersdorpje, hier konden we snel wat foto’s maken, en dan zouden we weer verder gaan. Achteraf jammer, want het blijkt dat wanneer je de rotsen afloopt naar het strand toe, je de aller mooiste schelpen kon vinden.
In de omgeving van Mui Né liggen twee soorten zandduinen, witte en rode. We stoppen eerst bij de witte variant. De jeep zet ons af aan de voet van de duinen en vanaf daar lopen we verder omhoog. Als we bovenop een van de duinen zijn aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de rest van de duinen. Het lijkt wel een klein stukje Sahara. Er rijden heel veel quads rond, deze kon je ook zelf huren, helaas waren de prijzen vergelijkbaar met Nederland. En daar werken wij zeker niet aan mee. Aan het einde van onze tour hebben we een korte stop gedaan bij de rode zandduinen. Meteen na de zandduinen bezoeken we de ‘Red canyon’. De zon schijnt loodrecht op de wanden precies de kloof in en ik heb eerlijk gezegd nog nooit zulke mooie felrode rotsen gezien. In de rotsen bestaande uit hard en zacht zand, worden liefdesverklaringen, namen en symbolen achter gelaten door mensen die hier zijn geweest. De laatste en mooiste stop : Fairy stream. We wandelen door een klein stroompje met glashelder water omhoog, op een bodem van zacht wit, geel, oranje tot rood zand en worden omringd door hoge prachtige zandsteenformaties in vele kleurschakeringen. Onze wandeling eindigt bij een waterval.

Van Mui Ne naar Dalat. Na een goed ontbijt kwam de bus. Helaas werden we weer verrast met een locaal busje. Hij zat al redelijk vol maar gelukkig wist ik toch nog twee plekken te bemachtigen achterin de bus. Flink balend maar eenmaal onderweg gebeurde er weer iets wat azie typeert ; de bus zou nog voller kunnen dus zo haalden ze nog meer mensen op en de bus zat zo ongelooflijk vol dat er door alle bagage en mensen gewoon geen plek meer was om van voor naar achter te komen in de bus. " en dan wil ik onze scheve nieuwe zitplaats zeker niet weglaten. Maargoed we waren ondertussen al het nodige gewend. Tijdens een eet en plaspauze werd er weer een band verwisseld en we konden weer verder. De weg was slecht, alleen maar grote gaten en hobbels en de bus kon dus eigelijk geen snelheid maken zou je denken. Het werd erger en erger en onze gestoorde chauffeur kon al rokend en bellend het gaspedaal steeds verder indrukken. We zaten hem soms echt te knijpen.

Eenmaal gearriveerd dropten ze ons 3 minuten lopen van het centrum, ideaal. Gelukkig hadden we via agoda al een verblijf geboekt en heeft een taxi ervoor gezorgd dat we " al rijdend zonder gordel want dat mocht daar blijkbaar niet" goed bij ons hotel aankwamen. Eline een meid die we onderweg hebben leren kennen is 2 dagen gezellig gezelschap geweest. Dalat word het Parijs van Vietnam genoemd en ook wel de stad van de liefde. Veel kleine huisjes in alle verschillende kleuren. Midden tussen de bergen Het is hier wel enorm koud savonds, lange broek, sokken en een vest zijn niet overbodig hier.
De tour die we hier hebben gedaan zal ik iedereen afraden, je bezoekt onderandere het paleis van de koning, je gaat naar een waterval en je bezoekt een park. Een park waarbij de vietnamezen er heilig van overtuigd zijn dat wanneer je dit samen bezoekt, er iets goeds in de toekomst ligt voor jullie. Haha, mickey mouse en zijn vriendjes zijn daar te bewoneren, en iedereen maakt selfies. Je zit tenslotte langer in de bus dan je wilt.


Van Dalat naar Nha Trang
En we zijn alweer aangekomen in Nha Trang. Nha Trang is de grootste badplaats van Vietnam.Goed voor een aantal dagen zon zee en strand. Helaas was het weer niet al te best, ( bewolkt en rond de 25 graden ) dus hebben wij onze dagen goed gevuld met winkelen, bioscoop en natuurlijk weer lekker eten.

Van Nha Trang naar Hoi An
Een reis van 11u maar gelukkig in een slaapbus. Vermoeiend dat wel, maar wanneer we de overgevende en schreeuwende kinderen niet mee rekenen was deze reis prima te doen.
2 dagen Hoi An waren vooral relaxed. Er werden ook hier weer activiteiten aangeboden, maar dit was helaas 6 keer zo duur dan in de rest van Vietnam. Dit omdat Hoi An voor 80 % toeristen zijn. Een mooie stad met alleen maar laagbouw, een mooie rivier waar savond’s honderden kaarsjes wegdrijven. Dat was een mooi gezicht.

Zaterdag 15 maart van Hoi An naar Hue. Ons was een slaapbus beloofd maar helaas een locale bus bracht ons naar Hue.
Voor het eerst in mijn reis door azie is het weer verschrikkelijk en denk ik aan hoe goed ik me voel wanneer de zon schijnt en het gemiddeld 30 graden is. Ik ben hartstikke tevreden met dit weer en bedenk me dat ik na al bijna 11 maanden mooi weer eigenlijk niet meer anders wil. Dus voor degene die mijn reisverslagen lezen, mochten jullie een werk/verblijfplaats weten daar waar het in de maanden oktober t/m april gemiddeld 30 graden is? Ik heb mijn sollicitatie al klaar.

2 dagen Hue. Het is goed te merken dat we steeds noordelijker zitten. Het is wat kouder, maar vooralsnog goed te doen hoor. Boyd had al gauw zijn restaurant gevonden, en hier hebben we dus ook 5 keer gegeten. Overal waar je komt is het nieuw, dus je kunt 1 dag al goed invullen door de stad en de omgeving te verkennen. Dit hebben we ook gedaan, en tijdens onze wandeling kwamen we The en Dee tegen. 2 lieve jonge mannen op prachtige motoren. Hun hebben ons de volgende dag met de motor Hue en de highlights van Hue laten zien. Het rond touren was geweldig, maar het bezoeken van Tempels? Tempel moe, dat zijn we, iets waar Boyd en ik het 100% over eens zijn. Ons werd aangeboden om per motor richting Hanoi te gaan. We zouden er dan 5 nachten en 6 dagen over doen en onderweg zouden ze ons van alles laten zien. 70 dollar per dag, en daar zou dan ons hotel bij in zitten. Niet lang hebben we hier over na hoeven denken, want hoe leuk het ons ook lijkt om per motor richting Hanoi te reizen hebben we een aantal dingen heel duidelijk.

Een overnachting kost ons : 10 / 15 dollar.
Een busreis van Hue naar Hanoi is p.p. : 15 dollar.
Benzine per 100 km. kost nog GEEN : 3 dollar
Een nieuwe motor heb je hier al voor : 300 dollar

Hoe leuk het ons ook leek, dit vonden wij te gek. En we hadden natuurlijk ‘ The Loop’ in Laos al gedaan. Helaas werden onze pogingen tot afdingen niet heel erg gewaardeerd.

Hue naar Hanoi. Onze eerste gedachtens : een busreis van 14 + uur. Lang, maargoed met wat slaap in de altijd goed uitziende slaapbussen zou dit wel goed komen. Helaas werd ons weer heel duidelijk dat we ons nogsteeds in azie bevinden. ( een vol ongedierte (kakkerlakken) en stinkend naar urine ellendige busreis van 16 uur ). Na wat gemopper en gedraai, het doden van 5 kakkerlakken en 1 stop kwamen we aan in Hanoi.

Hanoi! Laat ik eerlijk zijn, en een heel duidelijk advies geven. Ga nooit met die slaapbus richting hanoi. Het is meer dan verschrikkelijk. Er gaat een trein en er is ook een mogelijkheid om met een motor richting het noorden te reizen.
Gelukkig maakte het gezelschap dat we hadden veel goed en hebben we samen met Sam en Sally trips naar sapa en halong bay geboekt.
De eerste avond in hanoi zijn we met een grote groep de kroeg in gedoken.

Op naar sapa.
2 dagen en 2 nachten. Een treinreis van 9u stond ons te wachten en met een minivan werden we naar het station gebracht.
De voorbeeld foto's uit de folder zagen er hartstikke goed uit, en we waren alle 4 enthousiast. Zo liepen we langs de cabines en werpten we overal een blik naar binnen. Ik met mijn positieve instelling zei nog " goh het lijkt wel hoe verder we lopen des te luxer het word. En daar zagen we cabine 10. We geloofden onze ogen niet.
"2 keer een dubbel bed een jacuzzi in het midden en in de hoek van de kamer een massage tafel met onze eigen masseur. "
Oh nee, het waren 6 bedden opgestapeld in een rij van 3 in een kamertje van 1.5 bij 2. De matras was 3 cm dik. Ik heb de gevangenis gelukkig nog nooit van binnen gezien maar ik geloof dat je het daar nog luxer hebt. Na behoorlijk geprotesteerd te hebben, contact te hebben gehad met de office en een poging tot upgrade gewaagd hadden stapten we in de vreselijke cabine. Als slagroom op het toetje hadden we ook nog een gratis airco die de kamer wist te verkoelen tot -5 graden.

Als we met de trein aankomen gaan we met een busje naar Sapa. Sapa ligt heel dik in de mist, niet ongewoon voor dit gebied. Ruim 200 dagen perjaar is hier mist, en het regent ook veel.Ondanks dat was Sapa erg bijzonder. Sapa biedt een prachtig landschap, we hadden de leukste gids, en een overnachting in bergdorp waarbij het uitzicht grandioos was. De mensen van ons hotel waren erg vriendelijk en heerlijk gegeten daar trouwens. Prachtige trekkingen gedaan. De eerste trekking bracht ons naar de Cat Cat village. Hier wonen de minderheden ( bergvolkeren) Er zijn verschillende bergvolkeren zoals de Hmong , Flower Hmong, Red Dzao, ect. Ze dragen allemaal prachtige kleding, veel kleuren en borduursels en de Hmong heeft kleding van donker Indigo blauw. Ook hebben ze lappen om hun bennen die weer met borduursels en linten vastgemaakt zijn, als een soort kousen. Veel vrouwen en jonge meisjes dragen een baby op hun rug. Ook wel grote rieten manden, een erg leuk en sfeervol plaatje om te zien. Vaak krijgen ze al een kind als ze 16 jaar zijn, of jonger. Ze verkopen van alles en zijn heel vasthoudend. Tasjes, ringen, armbanden.
De wandeling is erg leuk, over 2 hangbruggetjes, langs heel veel verkooptentjes, veel kinderen die spullen proberen te verkopen. Ons word aangeraden niets van kinderen te kopen. Zodra ze dagelijks geld binnen brengen blijft school nog ver weg.
Aan het eind van de wandeling kun je met een brommertje terug, na eerst even flink onderhandelen natuurlijk!

Halong bay
2 nachten en 3 dagen.
24 maart zijn we teruggekomen van ons laatste tripje: een driedaagse 'cruise' door Halong bay. Halong Bay is een prachtig mooie baai met allemaal krijtstenen eilandjes die hoog uitsteken uit het water. Het is een super mooie plek. Het weer was ook deze dagen niet optimaal, en zou deze plek met goed weer dus nog veel en veel mooier zijn. De eerste overnachting was in een guesthouse, prima geregeld en savond's gezellig met alle reizigers gegeten. De 2e overnachting hadden we op een boot. Spannend, aangezien ik ooit een cruise heb gedaan samen met Roy, en de nachtmerries hier nog van zijn. Gelukkig had ik totaal niet het idee dat ik me op een boot bevond, dus na een gezellige avond op de boot, een goeie nachtrust, werd ik dit kẻer niet ziek wakker.

De laatste 8 dagen hebben we tot vervelends toe door gebracht in Hanoi. Iets wat ik ook iedereen afraad. Het blijkt maar weer hoe belangrijk êen goeie planning is. Zelfs tijdens backpacken.

Last.. Vietnam. Een land dat in het noorden grenst aan China, maar daar als armste land van Azië absoluut niet op lijkt. Een land dat compleet verwoest is tijdens de Vietnamese oorlog met een volk dat beweert gewonnen te hebben. Misvormingen, en toeristen " ja inclusief ikzelf " die maar blijven staren naar mensen die door het verschrikkelijke agent Orange totaal geen toekomst meer hebbben. Oorlogsbeelden in Vietnamese musea hebben mij kippenvel en een brok in mijn keel bezorgd. Een gevoel waarvan ik het niet kan beschrijven en waarbij ik mezelf nogmaals voor mijn hoofd sla wanneer ik me druk maak om onzinnige dingen. Een land waar mensen op de eindeloze rijstvelden aan de belangrijkste bron van inkomsten werken: export van rijst. Het gemiddelde jaarinkomen ligt hier op zo'n driehonderd dollar wat wij binnen 2 weken weten uit te geven. Een land waarbij de zee en de woestijn nog geen kilometer van elkaar verwijderd liggen. Vietnam, zeker niet mijn favoriet, maar wel de moeite waard.

Dit was alweer : Thailand - Laos - Cambodja - Vietnam

Daar waar :

* Alles goedkoper is
* Bier (bier - hoi) maar 24u houdbaar is
* Cu Chi tunnels een belangrijk onderdeel waren van de oorlog
* Dames zich bedekken voor de zon omdat ze met een wittere huid mooier zijn voor een man
* Er duizenden tempels te vinden zijn
* Fietsen verschillende soorten en maten hebben
* Geen mens kan ontkomen aan de beroemde buckets
* Huizen bestaan uit rieten platen en afvalsresten
* Iedereen in ieder geval 35% kan afdingen
* Je niet mag klagen terwijl jij zelf en je familie gezond zijn
* Kinderen niet naar school kunnen en op zeer jonge leeftijd al volwassen moeten zijn
* Loempia's zelfs ongebakken gegeten worden
* Mooie jonge meisjes naast vieze oude mannen lopen
* Niemand engels kan wanneer het ze niet zint
* Openbaar vervoer dramatisch maar lachwekkend is
* Patay gerecht nummer 1 is
* Qua kosten je overal een beetje hetzelfde uit bent
* Rijst de hoofd productie is
* Sjoemelen hier echt overal en met alles kan
* Tuktuks een geweldig vervoermiddel zijn
* Uit eten een dagelijkse bezigheid is
* Vrienden komen en gaan.
* Wachten altijd van je verwacht word.
* X-benen niks zijn bij de verminkingen van menig mens hier.
* Yoga zeer bekend is.
* Zakdoekjes nodig zijn om af en toe heimwee traantjes weg te pikken

Ons vliegtuig vertrekt morgen naar Singapore, een wachttijd van 14u zal ons onderandere naar een bioscoop, de spa en nando's brengen. Vervolgens hopen we 2 april rond 16.00 veilig te landen in denpassar.( Indonesië ) Bali it is!

Volgende maand komt mijn volgende verslag.

Ik hoor trouwens dat jullie het daar ook niet verkeerd hebben gezien het weer ? Misschien moet ik maar eens terug komen... GRAPJE!!

Kusje, lief zijn!