Ik ben weer thuis
Door: Ailene
Blijf op de hoogte en volg Ailene
29 April 2014 | Nederland, Lichtenvoorde
Nederland!
Na iets meer dan 7 maand stond ik weer op Nederlandse bodem. Verschillende gevoelens kwamen weer tevoorschijn. Gelukkig stonden daar Dinand en Paula. 'de enigste 2 die ik op de hoogte had gebracht van mijn terugkomst.
Gelukkig, ik zag ze eerder dan zij mij! Dankzij hun medewerking was mijn plan naar eigen zeggen super goed geslaagd! 'Nouja voor eventjes dan. Zo goed als dat ik mijn familie wilde verrassen, hebben hun mij weer weten te verrassen. En zaten een eindje verder ook pap en mam op mij te wachten. Een ontzettend mooi en bijzonder moment!
Ik ben weer thuis, thuis in de Vondelstraat. Thuis is vanaf nu niet meer de enige plek waar ik me ook echt thuis heb gevoelt. Ik denk dat ik op de een of andere manier nog lang niet helemaal terug ben. Dit is dag 12 en ik geloof niet dat het voor iemand, mits voor de mensen die zelf voor een lange periode gereisd hebben, te bevatten is hoe ongelooflijk vreemd het voelt. Ik ben er voor gewaarschuwd door mijn zus, maar dacht altijd dat ik dat gevoel niet zou krijgen. Zo vertrouwd, maar toch zo vreemd, alsof ik droom. Een droom waaruit ik elk moment weer kan ontwaken. Ontwaken en dan denken "Oh, ik ben toch nog aan de andere kant van de wereld. het is allemaal nog niet afgelopen!". Zulke dromen droomde ik af en toe terwijl ik op reis was. Nu is het realiteit.
Het is super fijn om weer thuis te zijn. 1001 kusjes en knuffels delen met mijn liefste knul. Wat is hij groot geworden. Mijn liefde delen met zijn lieve kleine zusje Yaisa. Wat is ze lief en wat is ze ongelofelijk mooi! En natuurlijk mijn trots laten blijken aan zus en Miguel, hun hebben er samen tenslotte voor gezorgd dat ik trotse tante kan zijn van 2 wondertjes. Samen zijn met mam en pap en op mijn manier heb iedereen die ik lief heb laten weten dat ik er weer ben. En zoals ik al had aangegeven voor mijn vertrek, jullie hebben mij weten te verrassen, maar ik zal jullie weer verrassen! En daar heb ik gelukkig veel bewijs materiaal aan over gehouden! Wat voelt het fijn en vertrouwd om mijn lieve vrienden weer dicht bij me te hebben. Dat we samen weer plezier kunnen hebben en dat ik weer naast jullie kan staan wanneer jullie dat nodig hebben.
Normale goeie en "over het algemeen" betrouwbare auto's rijden weer aan de rechterkant van de weg -wat betekent dat ik, logischerwijs, naar links moet kijken voor het oversteken. In de jumbo kan ik in het Nederlands op zaterdag avond net voor sluitingstijd vragen of ze achter nog liefmans hebben staan. Grols komt weer van de tap en in het nieuws verschijnen weer voor 90% ellendige gebeurtenissen.
Ik persoonlijk gooi mijn kleren over het rek en ruim dit eind van de week op. (Als mama dit niet al gedaan heeft). Vanonder de douche stamp ik op de grond omdat er iemand beneden aan het water zit. Ik beleg mijn bruine boterhammen met -door mijn moeder gehaalde kruidenkaas, en de kaasboer weet bij deze dat ik weer veilig thuis gekomen ben.
Zo tegenstrijdig maar zo waar ging ik op reis met iedereen in mijn gedachten. Mensen waarvan afscheid nemen mijn grootste angst is. Mijn familie en vrienden die me zo ontzettend verrast en tegelijkertijd ontroerd hebben. Die mij weer even heel duidelijk hebben gemaakt hoe ze de band die wij hebben waarderen. En dat afstand daar geen verschil in maakt.
Was ik aan de andere kant al gauw opzoek naar "vrienden" dik, dun, zwart, wit, groot of klein? Nee net zoals in Nederland hecht ik daar totaal geen waarde aan. Wees jezelf en als dat klikt hebben we geluk! Vooral de momenten wanneer ik alleen aan het reizen was maakte ik vrienden iedere minuut. Deelde ik mijn ervaringen samen met die van hun en heb ik de meest leuke tijden gehad met mensen die ik nauwelijks kende. Of we elkaar in de toekomst nog gaan zien? Ja voor sommige ga ik zeker tijd vrij maken.
Ook waren er vooral wanneer ik samen met iemand aan het reizen was momenten als deze ; Even heb ik genoeg van al dat gepraat met vreemden.
In het begin deed ik dat met iedereen. Gezellig was het zeker, maar na verloop van tijd word het vermoeiend.Jezelf steeds maar weer voorstellen in de wetenschap dat je in de meeste gevallen na twee dagen al weer afscheid zou moeten nemen.
Verspilde energie dus. Gelukkig waren er meer momenten van contacten zoeken en krijgen dan contacten vermijden.
Je hoort mij niet klagen. Maar toch, mijn reis is voor nu definitief voorbij. In gedachten zal ik wellicht vaak nog ergens anders zijn. Ik ben weer terug in de wereld van slapen eten werken eten en slapen. In de wereld van dagen en tijdstippen, regelmaat en van afspraken. Van leuke maar ook minder leuke vaak ingesleten gewoonten. Terug in de wereld waar er een hoop zijn die ik waardeer. Die altijd eerlijk zijn tegen me en waarvan een andere mening niet uit maakt. Bij mensen waar ik mezelf mag en kan zijn. Waar ik zonder aankondiging op visite kan komen. Waar we delen, geven en nemen. Maar ook in de wereld daar waar men mijn wereld waarin ik de afgelopen tijd verkeerde niet kent. Maar ook daar waar anderen dichtbij genoeg staan om mijn leven mee te leven en me proberen te begrijpen. Maar ook waar mensen (denken) te weten wat goed voor mij is. Maar het blijft een feit dat ik gelukkig nu al veel beter weet voor mezelf wat ik waarom en wanneer doe of kies. Dat is soms nog een aparte ervaring, moeten jullie begrijpen. Nadat je als twijfel geval alles wat je vertrouwd verlaat voor langere tijd en het een lange tijd helemaal zelf en alleen hebt gedaan en bepaald.
Alhoewel ik niet verdrietig ben krijg ik soms wel een verdrietig gevoel. Niet omdat ik niet hier wil zijn, maar omdat ik vol trots terug kijk op de afgelopen tijd, dat ik mezelf sterk en onafhankelijk heb gevoeld, dat ik keuzes heb gemaakt puur en alleen gebaseerd op mijn eigen gevoel. Dat ik blij ben dat alles goed is verlopen, zowel hier als daar.
Het zal even rustig zijn nu, en dat is ook goed. Want voor nu ben ik bezig met het kijken naar mijn toekomst. Maar ik heb mezelf in ieder geval beloofd dat dit niet mijn laatste reisverslag gaat worden.
Wie weet kan ik me tot die tijd bezig houden met het lezen van jullie reisverslagen?
Echt, er is zoveel moois te zien op deze wereld, en Nederland is daar maar een klein procent van.
Bedankt!
Liefs Ailene
Na iets meer dan 7 maand stond ik weer op Nederlandse bodem. Verschillende gevoelens kwamen weer tevoorschijn. Gelukkig stonden daar Dinand en Paula. 'de enigste 2 die ik op de hoogte had gebracht van mijn terugkomst.
Gelukkig, ik zag ze eerder dan zij mij! Dankzij hun medewerking was mijn plan naar eigen zeggen super goed geslaagd! 'Nouja voor eventjes dan. Zo goed als dat ik mijn familie wilde verrassen, hebben hun mij weer weten te verrassen. En zaten een eindje verder ook pap en mam op mij te wachten. Een ontzettend mooi en bijzonder moment!
Ik ben weer thuis, thuis in de Vondelstraat. Thuis is vanaf nu niet meer de enige plek waar ik me ook echt thuis heb gevoelt. Ik denk dat ik op de een of andere manier nog lang niet helemaal terug ben. Dit is dag 12 en ik geloof niet dat het voor iemand, mits voor de mensen die zelf voor een lange periode gereisd hebben, te bevatten is hoe ongelooflijk vreemd het voelt. Ik ben er voor gewaarschuwd door mijn zus, maar dacht altijd dat ik dat gevoel niet zou krijgen. Zo vertrouwd, maar toch zo vreemd, alsof ik droom. Een droom waaruit ik elk moment weer kan ontwaken. Ontwaken en dan denken "Oh, ik ben toch nog aan de andere kant van de wereld. het is allemaal nog niet afgelopen!". Zulke dromen droomde ik af en toe terwijl ik op reis was. Nu is het realiteit.
Het is super fijn om weer thuis te zijn. 1001 kusjes en knuffels delen met mijn liefste knul. Wat is hij groot geworden. Mijn liefde delen met zijn lieve kleine zusje Yaisa. Wat is ze lief en wat is ze ongelofelijk mooi! En natuurlijk mijn trots laten blijken aan zus en Miguel, hun hebben er samen tenslotte voor gezorgd dat ik trotse tante kan zijn van 2 wondertjes. Samen zijn met mam en pap en op mijn manier heb iedereen die ik lief heb laten weten dat ik er weer ben. En zoals ik al had aangegeven voor mijn vertrek, jullie hebben mij weten te verrassen, maar ik zal jullie weer verrassen! En daar heb ik gelukkig veel bewijs materiaal aan over gehouden! Wat voelt het fijn en vertrouwd om mijn lieve vrienden weer dicht bij me te hebben. Dat we samen weer plezier kunnen hebben en dat ik weer naast jullie kan staan wanneer jullie dat nodig hebben.
Normale goeie en "over het algemeen" betrouwbare auto's rijden weer aan de rechterkant van de weg -wat betekent dat ik, logischerwijs, naar links moet kijken voor het oversteken. In de jumbo kan ik in het Nederlands op zaterdag avond net voor sluitingstijd vragen of ze achter nog liefmans hebben staan. Grols komt weer van de tap en in het nieuws verschijnen weer voor 90% ellendige gebeurtenissen.
Ik persoonlijk gooi mijn kleren over het rek en ruim dit eind van de week op. (Als mama dit niet al gedaan heeft). Vanonder de douche stamp ik op de grond omdat er iemand beneden aan het water zit. Ik beleg mijn bruine boterhammen met -door mijn moeder gehaalde kruidenkaas, en de kaasboer weet bij deze dat ik weer veilig thuis gekomen ben.
Zo tegenstrijdig maar zo waar ging ik op reis met iedereen in mijn gedachten. Mensen waarvan afscheid nemen mijn grootste angst is. Mijn familie en vrienden die me zo ontzettend verrast en tegelijkertijd ontroerd hebben. Die mij weer even heel duidelijk hebben gemaakt hoe ze de band die wij hebben waarderen. En dat afstand daar geen verschil in maakt.
Was ik aan de andere kant al gauw opzoek naar "vrienden" dik, dun, zwart, wit, groot of klein? Nee net zoals in Nederland hecht ik daar totaal geen waarde aan. Wees jezelf en als dat klikt hebben we geluk! Vooral de momenten wanneer ik alleen aan het reizen was maakte ik vrienden iedere minuut. Deelde ik mijn ervaringen samen met die van hun en heb ik de meest leuke tijden gehad met mensen die ik nauwelijks kende. Of we elkaar in de toekomst nog gaan zien? Ja voor sommige ga ik zeker tijd vrij maken.
Ook waren er vooral wanneer ik samen met iemand aan het reizen was momenten als deze ; Even heb ik genoeg van al dat gepraat met vreemden.
In het begin deed ik dat met iedereen. Gezellig was het zeker, maar na verloop van tijd word het vermoeiend.Jezelf steeds maar weer voorstellen in de wetenschap dat je in de meeste gevallen na twee dagen al weer afscheid zou moeten nemen.
Verspilde energie dus. Gelukkig waren er meer momenten van contacten zoeken en krijgen dan contacten vermijden.
Je hoort mij niet klagen. Maar toch, mijn reis is voor nu definitief voorbij. In gedachten zal ik wellicht vaak nog ergens anders zijn. Ik ben weer terug in de wereld van slapen eten werken eten en slapen. In de wereld van dagen en tijdstippen, regelmaat en van afspraken. Van leuke maar ook minder leuke vaak ingesleten gewoonten. Terug in de wereld waar er een hoop zijn die ik waardeer. Die altijd eerlijk zijn tegen me en waarvan een andere mening niet uit maakt. Bij mensen waar ik mezelf mag en kan zijn. Waar ik zonder aankondiging op visite kan komen. Waar we delen, geven en nemen. Maar ook in de wereld daar waar men mijn wereld waarin ik de afgelopen tijd verkeerde niet kent. Maar ook daar waar anderen dichtbij genoeg staan om mijn leven mee te leven en me proberen te begrijpen. Maar ook waar mensen (denken) te weten wat goed voor mij is. Maar het blijft een feit dat ik gelukkig nu al veel beter weet voor mezelf wat ik waarom en wanneer doe of kies. Dat is soms nog een aparte ervaring, moeten jullie begrijpen. Nadat je als twijfel geval alles wat je vertrouwd verlaat voor langere tijd en het een lange tijd helemaal zelf en alleen hebt gedaan en bepaald.
Alhoewel ik niet verdrietig ben krijg ik soms wel een verdrietig gevoel. Niet omdat ik niet hier wil zijn, maar omdat ik vol trots terug kijk op de afgelopen tijd, dat ik mezelf sterk en onafhankelijk heb gevoeld, dat ik keuzes heb gemaakt puur en alleen gebaseerd op mijn eigen gevoel. Dat ik blij ben dat alles goed is verlopen, zowel hier als daar.
Het zal even rustig zijn nu, en dat is ook goed. Want voor nu ben ik bezig met het kijken naar mijn toekomst. Maar ik heb mezelf in ieder geval beloofd dat dit niet mijn laatste reisverslag gaat worden.
Wie weet kan ik me tot die tijd bezig houden met het lezen van jullie reisverslagen?
Echt, er is zoveel moois te zien op deze wereld, en Nederland is daar maar een klein procent van.
Bedankt!
Liefs Ailene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
