Wat een bijzonder jaar

Tijd voor een terugblik.

2013 : Acceptatie, kiezen voor mezelf, gelukkig en trots kunnen zijn, meer van de wereld ontdekken en verder kijken naar.. 

Ontzettend veel liefde gekregen en gegeven. 

8 maanden mogen genieten van het voor mij aller belangrijkste ventje! 

Trots cumlaude geslaagd, en met een traan en een lach afscheid genomen op een werkplek waar ik ooit hoop terug te komen. 

Veel bijzondere maar moeilijke momenten gehad met mijn familie, maar zowel in goeie als mindere tijden sta je er voor elkaar. Dat is nogmaals bewezen. 

Zonder moeite afscheid genomen van mensen waarvan ik het nut niet meer inzie ze in mijn leven te hebben.
En iedere dag 1000 maal dankbaar zijn voor de vriendschap liefde en eerlijkheid die ik met mijn toppers heb. 

10 september verliet ik als  backpacker de plek die voelde als thuis. Groot en sterk als dat ik wil zijn hield ik mezelf sterker dan ik ooit had verwacht. Een onwaarschijnlijk goed gevoel kwam er toen de wekker veelste vroeg om 6.00u ging.

Mijn reis was begonnen.
Mijn hart gebruik ik nogsteeds als kompas, mijn gevoel beloofde ik voorafgaande mijn reis de tijd te geven van een minimum van 3 weken. Iedere keer weer als dat nodig was/is.Vooralsnog begon mijn reis zonder doel. Iets voorbij de grens van taal want opletten tijdens engels deed ik niet echt.Vooralsnog Sprak alleen mijn hart, en dat vond ik het belangrijkste. Ik was van mening dat elke stap die ik zette mij dichter bij mezelf zou brengen.

Iedere ochtend heb afgezien van de tijd heb ik hetzelfde ritueel. Wakker worden en even heel vreemd om me heen kijken. Waar in vredesnaam ben Ik? Waarom doet mijn rug zeer? Zal ik weer gek gedroomd hebben vannacht? Nog erger,  zullen ze me gehoord hebben? Dat alles duurt bij elkaar nog geen 10 seconden. En dan komt het besef. Ik ben op reis!

Niet alles ging in het begin zoals gehoopt, en voor de trouwe volgers weten hiermee precies wat ik bedoel. Veel ging daarintegen beter dan gehoopt. Kon ik wel iets hopen? Eigenlijk niet besef ik nu. Iets wat ik zeker geleerd heb in deze maanden. Hopen is zo iets menselijks maar brengt vaker teleurstellingen met zich mee. 

Mijn gevoel daarintegen heeft me de bevestiging gegeven dat ik daar ten alle tijde op kan vertrouwen. Mijzelf ben ik zeker niet verloren en trots neem ik alle ervaringen mee die ik tijdens mijn reis rijker ben geworden.Ik draag ze mee in gedachten ipv van mijn rugzak, mijn backpack had ik tenslotte al verlaten in Sydney.

Het doel van mijn reizen openbaart zich nu aan mij.Ik ben nu een beetje wijzer en voel me gelukkig. Ik weet al meer wie ik ben wat ik wil en wat ik kan.

 Je hebt mensen en verliest ze. Contacten maak je je hele leven telkens opnieuw. Sommigen blijven en anderen niet. 

Keuzes heb ik gemaakt en moeten maken. In het begin af en toe denkend aan hoe een ander dit zal doen.Gelukkig werd al gauw mijn eigen mening heel duidelijk. En vertelde 8 van de 10 keer mijn gevoel wel wat juist was. 
Een gevoel van ultieme vrijheid overheerst tijdens mijn reis. Niemand anders dan ik moest kiezen. En gaan voor datgeen wat goed of leuk is. En nee niet voor een ander, zoals ik dat het liefst doe.

Maar voor mezelf.